W nauczaniu biologii ważne jest powiązanie teorii i praktyki, aby stymulować rozwój myślenia naukowego i umiejętności praktycznych uczniów. Wykorzystanie nowoczesnych technologii np.: interaktywnych aplikacji, uatrakcyjni proces nauczania i pozwoli na zrozumienie skomplikowanych procesów życiowych. Stosowanie metod aktywizujących będzie angażować uczniów w aktywną wymianę poglądów i rozwiązywanie problemów, natomiast dostosowanie metod i tempa nauczania do indywidualnych potrzeb i zainteresowań uczniów może zwiększyć ich motywację do nauki oraz efektywność przyswajania wiedzy.

Jednym z wyzwań obecnej edukacji jest brak motywacji do nauki biologii. Należy stymulować zainteresowania uczniów poprzez wprowadzenie elementów gier edukacyjnych, aby zachęcić uczniów do aktywnego udziału. Można wspólnie z uczniami ustalić cele edukacyjne danej lekcji, biorąc pod uwagę ich zainteresowania. W pracy zespołowej powinni pracować uczniowie z różnym poziomem umiejętności i wiedzy. Umożliwi to ich wzajemna współpracę i wsparcie.

Zgodnie z założeniami podstawy programowej dla szkół ponadpodstawowych lekcja uwzględnia elementy rozwijania samodzielności w nabywaniu wiedzy i umiejętności przedmiotowych, a jednocześnie sprzyja kształtowaniu umiejętności współpracy w grupie. Wykorzystane w lekcji elementy multimedialne pomogą uczniom w utrzymaniu koncentracji i ułatwią zrozumienie prezentowanych zagadnień. Zastosowane metody i środki dydaktyczne mają za zadanie doskonalić umiejętność czytania i interpretacji różnorodnych źródeł informacji geograficznej (map tematycznych i klimatogramów). Z kolei wykorzystanie „Wirtualnego atlasu świata Esri Polska” pozwala zrealizować wymaganą w podstawie programowej umiejętność wykorzystania technologii geoinformacyjnych. Gra on-line na zakończenie lekcji jest formą informacji dla ucznia - w jakim stopniu opanował założone cele lekcji. W przypadku, gdy podczas lekcji więcej czasu przeznaczymy na zagadnienia związane z cechami klimatu oraz czynnikami je kształtującymi lub gdy zespół klasowy jest bardzo zróżnicowany, zadania w grupach można podzielić między zespoły lub ograniczyć ilość elementów do wykonania.

Temat zajęć: Sprawnie liczymy i rachujemy.

Grupa wiekowa: 6-latki; edukacja matematyczna

Scenariusz zamieszczony poniżej kierowany jest do realizacji w grupie dzieci 6-letnich, czyli tzw. “zerówce”, bez względu na to czy jest realizowany w szkole, czy w przedszkolu. Dotyczy edukacji matematycznej, co oznacza, że dominującym obszarem naszych oddziaływań będzie obszar poznawczy. Jednakże pamiętać musimy, że charakterystyczne dla tego etapu edukacyjnego jest wspieranie całościowego rozwoju dziecka (cel wskazany w podstawie programowej), holistyczne oddziaływanie nauczyciela na dynamicznie zachodzące zmiany w funkcjonowaniu dziecka w wieku przedszkolnym. Typowa i najbardziej adekwatna do potrzeb młodego człowieka jest zabawowa forma działania, a więc nauka powinna odbywać się również poprzez zabawę. Ponadto pamiętać należy o przedoperacyjnym etapie w rozwoju myślenia przedszkolaków, a to oznacza, że najlepsze do działania pozostają konkrety, uzupełniane tylko zbiorami zastępczymi. „Dziecięca matematyka” wg prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej jako metoda i program doskonale wpisuje się w te potrzeby, daje szansę na indywidualizowanie zadań, wskazuje na liczenie i rachowanie „w zakresie własnym” dziecka.

W klasie ósmej centralne miejsce zajmują tematy ukazujące istotę szczęścia człowieka w perspektywie wieczności oraz wartość zaangażowania się w coraz bardziej świadome przeżywanie chrześcijaństwa. Program podpowiada, jak ukazać uczniom drogę do realizacji samego siebie i powołania chrześcijańskiego w swoim życiu. Owocem nauczania ma być pozytywna odpowiedź uczniów na objawioną miłość Boga, która spełnia się w warunkach codzienności. Dzięki temu uczniowie będą mogli odnaleźć się w Kościele i w świecie, a w napotykanych różnorodnych systemach wartości nauczą się dostrzegać i urzeczywistniać wartości uniwersalne. Uczniom należy proponować różne metody i formy pracy, dostosowane do konkretnej grupy klasowej. Warto pomijać metody zbyt trudne lub zbyt łatwe w stosunku do możliwości klasy i zastępować jej adekwatnymi do potrzeb i możliwości uczniów w danej klasie. Przygotowane materiały i pomoce dydaktyczne powinny być dostosowane do zróżnicowanych potrzeb i możliwości uczniów a wymagania edukacyjne i ocenianie postępów uczniów zgodne z obowiązującym prawem oświatowym.